Voor diegene die me al een tijdje volgen weten dat ik vaak naar de natuur kijk en daar vaak vergelijkingen uit haal die wij in ons eigen leven kunnen gebruiken. In mijn ogen is de natuur en de wereld om ons heen de beste leraar die we kunnen hebben.
De natuur blijft me verwonderen en ik kan steeds weer versteld staan of onder de indruk zijn van hoe onze wereld in elkaar zit.
Zo'n schoonheid, zulke wijze lessen.
En wanneer ik over de natuur praat dan is dat meer dan het groen om ons heen.
Het is alles wat onze wereld maakt.
De zee, de lucht met haar wolken, zon, maan en sterren, de dierenwereld, onze bossen en bloemenvelden, bergen maar ook wij als mensen.
En wanneer je onze wereld echt ziet voor wat zij is dan kun je toch niet anders dan verwonderd zijn?
Toen ik laatst tijdens een avondwandeling met mijn hond deze prachtige, kleine bloemen tegenkwam brachten deze mij op het idee van dit blog.
Ik weet niet welke bloem dit is, het lijkt een beetje op een hyacint of een roze lupine maar die zijn groter en deze is juist heel klein. Kijk maar naar de grassprieten ernaast.
De natuur laat ons hier zien dat het niet uitmaakt hoe groot of klein je bent om prachtig te zijn en er te mogen zijn.
Alles en iedereen heeft een reden, een doel en zijn eigen potentieel en zolang we er naar streven om het beste uit onszelf te halen dan is alles wat we doen, bereiken en zijn, precies goed.
Ook laat de natuur ons zien dat we, om te bereiken wat we willen moeten leren om niet te snel te willen. Om ervoor te zorgen dat iets zijn volledige potentieel bereikt er tijd nodig is. Een liefdevolle, positieve en voedende omgeving om te kunnen groeien en tot bloei te komen.
Alles begint klein...
Met een zaadje, een idee, een eerste stap en van daaruit gaat iets groeien. Kijk naar bomen en planten, de dieren maar ook de golven van de zee of de wolken in de lucht. Die zijn niet vanuit het niets volgroeid, imposant en krachtig.
Ons fysieke lichaam begint minuscuul en heeft jaren nodig om groot en sterk te groeien.
Wij worden volwassen met vallen en opstaan, door van onze fouten te leren.
Waarom verwachten wij dan toch dat onze ideeën en doelen, dat wat wij willen bereiken ineens wel zo snel resultaat moet geven. We willen instant succes want als het doel niet snel genoeg behaald is dan hebben we gefaald, voelen we ons een loser en mislukking of geven we gewoon maar op omdat het te lang duurt of iedere keer anders dan gepland en bedacht.
We moeten leren dat het ok is dat er obstakels zijn, omstandigheden het ons moeilijk kunnen maken, je van koers moet veranderen of volledig uit koers wordt gebracht.
Je mag fouten maken, en opnieuw beginnen zo vaak je wilt of nodig is.
Zolang je maar leert van je fouten anders loop je in kringetjes en kom je niet verder tot je de les die je moet leren hebt geleerd. Het leven loopt nooit zoals gepland en een van de weinige zekerheden in dit leven is dat álles altijd verandert.
Wij mensen mogen best wat meer vertrouwen op de deze processen.
Ze bestaan al zolang ons universum bestaat.
Ook dat is gevormd vanuit een eerste klein deeltje en is al miljarden jaren bezig met haar ontwikkeling en groei. En wij als mensheid zijn daar een onderdeel van.
Al eeuwen zijn wij bezig met groeien, evolueren en aanpassen.
Wij leren met vallen en opstaan en hebben in mijn ogen ons volledige potentieel nog niet bereikt.
Hoe verder wij als soort evolueren hoe groter ons potentieel wordt. Wat een geluk dat het universum het bijltje nog niet heeft neer gegooid bij onze ontwikkeling!
Ook al gaat dit langzaam en hebben we al vele kleine en zeker ook hele grote fouten gemaakt.
Fouten zullen we ook echt nog wel blijven maken, het is onlosmakelijk verbonden met ons proces van groei.
Binnen dit kader en het grotere plaatje van onze groei en evolutie als soort, als ras, als mensheid zitten de kleinere kaders van de generaties en ons eigen individuele leven. Dat is het kader waar wij invloed op kunnen uitoefenen door te vertrouwen, te groeien, te ondersteunen, te voeden opdat jij jouw potentieel bereikt.
En ondanks het feit dat dat voor iedereen anders is, is het wel voor iedereen gelijk dat dat proces ook weer vraagt om tijd en een liefdevolle, positieve, voedende omgeving en te maken krijgt met tegenslagen, vallen en opstaan.
Het weer is niet altijd mooi en rustig. Soms schuiven er kleine wolken voor de zon langs, soms woeden er heftige stormen en soms regent het onafgebroken maar de zon komt altijd weer tevoorschijn. En zo is het ook in ons leven.
Wij kijken graag naar anderen en houden van vergelijken dat is de aard van het beestje maar onthoud dat tenzij je zelf die weg hebt gelopen waar jij naar kijkt je nooit precies kunt zien hoe die weg er precies uit heeft gezien.
Alles is begonnen met een eerste idee, dat zaadje in onze gedachten en het zetten van een eerste stap. Niemand is ooit wakker geworden en ineens dat voorbeeld geworden waar je tegenop kijkt.
Die weg er naartoe is nooit zo eenvoudig geweest als het lijkt of als jij denkt.
Iedereen krijgt te maken met zijn/haar eigen obstakels, valkuilen en tegenslagen.
Net als de stormen en onweersbuien die soms overkomen drijven. Wij hebben niet dat eerste wolkje gezien dat is uitgegroeid tot die bui, wij hebben die reis niet gemaakt en de invloeden ondervonden die ervoor hebben gezorgd dat dat kleine wolkje is uitgegroeid tot een heftige storm.
Wat wij als mensen kunnen doen is onze eigen weg vinden.
Proberen te achterhalen wat jij moet doen in jouw tijd hier op aarde, naar eer en geweten jouw best mogelijke leven proberen te leven en na iedere val weer opstaan om door te gaan.
Accepteer dat je niet 'perfect' bent.
Dat niemand 'perfect' is en dat dat gelukkig ook maar goed is want hé, wij zijn mensen en wij groeien en leren door fouten te maken.
Door soms heel wijs en verlicht over te komen (zoals ik nu in dit blog) en soms ook even weg te zakken in onzekerheid, afgunst, jaloezie of zelfmedelijden.
Onze weg daar weer uit te vinden, die volgende stap weer te zetten en verder te gaan tot we tegen het volgende obstakel aanlopen, dat is groei.
Groei van ons als individu, onze generatie, onze soort.
Vertrouw erop dat wanneer jij je best doet in dit leven je je altijd op de plek zult bevinden waar je behoort te zijn op dat moment. Dat het universum jou altijd ondersteunt en de weg wijst.
Niet altijd op de leukste manier misschien maar dat komt omdat wij koppig en eigenwijs zijn.
Vaak zijn we het er ook niet mee eens wanneer dingen anders lopen dan wij hadden bedacht totdat wij achteraf terug kijken en zien waarom dat andere pad toch beter is geweest.
Vind je eigen weg en leef je eigen leven.
Je kunt nooit voldoening en geluk vinden op het pad van een ander.
Wij zijn perfect door onze imperfecties, we zijn hier tenslotte om te leren.
Alles begint klein....
en met vertrouwen!
Namasté
Carolien
Luister hier naar een speciale meditatie voor meer acceptatie en vertrouwen.