De afgelopen 3 jaar waren pittig.
De diagnose borstkanker, de behandeling ervan en mijn leven weer oppakken na de geslaagde behandeling ervan. Op de koop toe nog 2 jaar Corona erbovenop wat voor iedereen een pittige tijd is geweest.
Ik heb al in een eerdere blog geschreven dat die hele Corona situatie, in elk geval in het begin goed was voor mij want het zorgde ervoor dat ik echt rustig kon re-integreren maar ik was er inmiddels weer helemaal klaar voor, voelde me sterk en had zin in de toekomst.
Ook al bracht het op en afschalen van de maatregelen elke keer de nodige twijfels en gebrek aan motivatie op zakelijk vlak, ik had er alle vertrouwen in dat ik na een ingelaste pauze voor mezelf, wat Mediteren Op Texel betreft om te evalueren en nieuwe inspiratie op te doen ik er weer volledig voor zou gaan rond deze tijd.
Nu alles eíndelijk weer kan en mag zonder beperkingen en het weer begint te voorjaren had ik verwacht dat ik vol gas zou gaan geven om deze droom nu eindelijk te gaan realiseren en uitbouwen.
Maar toen kwam half februari en moest ik naar aanleiding van een aanhoudende hoest voor een longfoto welke vervolgd moest worden door een PET scan en uiteindelijk leidde tot het bericht van uitgezaaide borstkanker die niet meer te genezen is...
Dan stort je wereld letterlijk in.
Dat bericht is gewoon niet te bevatten en heeft je hoofd heel veel moeite mee om mee om te gaan en een plekje te geven.
Die onzekere periode van niet weten wat het dan precies is, of er überhaupt nog iets van een behandeling mogelijk is was de ergste periode ooit.
Zoveel zwaarder dan 3 jaar geleden, zo anders.
Voornamelijk omdat er 3 jaar geleden direct werd ingezet op genezing en dat nu dus direct duidelijk was dat dat niet meer mogelijk is voor mij.
Godzijdank bleek er nog behandeling mogelijk om het zover als mogelijk is terug te dringen en dan hopelijk heel lang stabiel te houden.
Door alles wat er in die eerste maand heeft plaats gevonden heb ik zowel fysiek als mentaal enorme klappen gekregen maar inmiddels gaat het weer een stuk beter met me en krijg ik langzaam het vertrouwen dat ik er (hopelijk) nog wel even mag zijn.
Maar het feit dat je niet weet hoelang dat zal zijn en ook dat je weet dat kanker zo grillig en agressief kan terugslaan maakt soms ook onzeker en angstig voor wat komen gaat.
Ik merk dat dat nu, nu ik mij weer beter en sterker ga voelen langzaam af en toe frictie gaat geven in mijn hoofd.
Want je voelt je beter en normaal gesproken betekend dat dat je op weg bent naar hoe je was en je weer je leven kunt gaan oppakken 'zoals voorheen' maar dat kan ik niet meer, nooit meer en dat botst....
Ik zal daar dan ook hulp bij nodig hebben en dat is prima, gelukkig is die mogelijkheid aanwezig.
Verder bouw ik nu aan een routine met de chemotherapie die ik krijg wat gelukkig goed gaat.
Ik heb weinig last van bijwerkingen op het moment en hoop dat dat zo mag blijven en alles wijst erop dat deze chemo ook aanslaat!
De officiële bevestiging daarvan krijg ik eind mei wanneer ik weer door de scan moet zodat we kunnen zien wat het effect tot dan toe is van de behandeling.
Op dit moment ligt mijn focus op het terug krijgen van zoveel mogelijk zelfstandigheid en zoveel mogelijk van mijn leven zoals voor het bericht.
Ik ben zoveel mogelijk aan het genieten en opbouwen en langzaamaan worden er plannen gemaakt voor verder dan 1 maand vooruit.
Ook dat geeft een goed gevoel want je wereld kan in 3 maanden tijd behoorlijk klein worden omdat na die eerste maand voor iedereen om je heen het leven weer doorgaat, behalve voor jou.
Al mijn werkzaamheden liggen voorlopig nog stil zowel bij mijn baan als voor Mediteren Op Texel en ik weet niet wanneer en of het weer op te pakken is.
Mocht ik weer terugkeren in het werkzame leven dan zal dat er sowieso anders uitzien dan voorheen, maar dat is prima.
Voor iedereen die toch graag samen met mij een meditatie doet, een selectie staat nog altijd hier op de site en al mijn opgenomen meditaties kun je beluisteren via Insight Timer
Ik hoop dat ik, in welke vorm dan ook toch weer wat werk op kan pakken in de toekomst want ik wordt hier zo blij van!
Dat merk ik ook weer nu ik dit schrijf, hoe verdrietig dit verhaal ook is.
Hopelijk is dit dus geen afscheid maar een lange pauze.
Ik wil je bedanken voor het lezen van mijn verhaal en ik wens je een prachtige dag toe!
Met liefde en een positieve groet,
Carolien