Hersenspinsels op een zomerdag...

Daar zit ik dan, met mijn snoet in de zon op een dag in september welke waarschijnlijk 1 van de laatste prachtig zomerse dagen zal zijn van dit jaar.

En o, wat is dit nog even genieten!

Want ja, hoewel de zomer ook niet slecht is geweest alleen wat fris, winderig en bij vlagen wat nat... Hebben we die echt mooie dagen met strak blauwe luchten en een zacht briesje toch wel moeten missen.

En nu, als een soort van toegift krijgen we er nog een paar toebedeelt.

Het is mooi om te zien dat wij als mensen dan allemaal hetzelfde reageren. .

Alles er uithalen wat er in zit, nog even ten volste genieten van die heerlijke zon en zijn warmte.

Ieder op zijn eigen manier maar allemaal met hetzelfde doel.

De een stapt op de fiets, de ander gaat wandelen een derde naar het strand en weer een ander gaat lekker op een terras zitten. Het maakt ook niet uit hoe wij uiting geven aan dat gevoel.

Ik vind het mooi om te merken dat er op dit soort momenten niet alleen een collectief gevoel heerst maar ook een soort collectief weten dat wij allemaal hetzelfde voelen en de verbinding die dat geeft met volslagen vreemden.

Het is fijn om die universele verbinding te voelen in deze tijd van steeds grotere en hardere verdeeldheid. Steeds vaker heerst er een gevoel van wij tegen zij, ik tegen jij, alleen omdat we een ander standpunt hebben.

Hetzelfde probleem op een andere manier bekijken en ontleden en daarin andere manieren van oplossingen zien. Dit is altijd al zo geweest en zal ook altijd zo blijven en dat is goed.

We zijn ook allemaal ons eigen individu met ons eigen leven en deze onderlinge verschillen zorgen er vaak ook voor dat we sterker worden als geheel en vooruit komen. Maar dat kan alleen gebeuren als we open blijven staan voor de ander ondanks de verschillende opvattingen. We hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn.

Alleen, om op een goede manier met elkaar te kunnen samenleven is het van levensbelang dat we de ander wel in zijn waarde laten en we niet koste wat het kost ons gelijk proberen te halen of de ander proberen te overtuigen van ons standpunt alleen omdat dat (naar jouw mening) een beter of het enige juiste standpunt zou zijn....

We zijn aan het verharden, confrontaties worden feller zonder open blik en interesse in het punt van de ander. Zo overtuigd van ons eigen gelijk....

"Wanneer jij niet hetzelfde gelooft als mij dan hoor jij niet bij ons maar bij hun en hun hebben het volledig bij het verkeerde eind. "

Die punt die daarachter wordt gezet vind ik steeds vaker zorgelijk definitief worden. Want met een punt sluit je de dialoog en om met elkaar te kunnen leven hebben we dialoog nodig.

Let er de komende periode eens bij jezelf op of jij een punt zet of een komma.

Of jij de ander in zijn waarde laat zoals jezelf ook in je waarde wilt worden gelaten.

Kun jij de ander in zijn waarde laten ook al gebeurt dat niet wederzijds?

Kun jij een komma plaatsen waar de ander een punt zet?

Laten we wat vaker het Engelse gezegde aanhalen "Let's agree to disagree"

We hebben geen andere keus dan met elkaar te moeten samenleven, we leven tenslotte met elkaar op dezelfde planeet. En wanneer je het terugbrengt naar de basis zal je zien dat iedere overtuiging, iedere levenswijze voortkomt uit de universele en collectieve behoeften en wensen van ons als soort.

Maar de een pakt de fiets, de ander gaat wandelen, een derde gaat naar het strand en weer een ander zit lekker op een terras....

Laten we dus wat alerter zijn om iedereen in zijn waarde te laten, niet altijd ons gelijk te willen halen en met meer compassie naar onze medemens te kijken.

Ook zo'n mooi woord waarin alles wordt gezegd.... medemens

We zijn allemaal mens maar iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier en heeft zijn eigen obstakels en horden te nemen, eigen lessen te leren.

De ene manier is niet beter of slechter dan de ander, alleen anders.

Geniet van de laatste zomerse dagen die nog voor ons in het verschiet liggen en deel jouw hersenspinsels hieronder.

Ik ben benieuwd welke kant jullie gedachten soms op schieten.

Dit moest een vrolijke en positieve blog worden, in lijn met het mooie weer...... nou, dat liep iets anders, haha.

Namaste

Carolien