De afgelopen week was voor mij weer even een heel goede reminder waarom meditatie inmiddels zo belangrijk voor mij is en dat wil ik graag met jullie delen.
Ik mediteer inmiddels al ruim 4 jaar zeer regelmatig, praktisch dagelijks maar ik mis er ook wel eens een paar. En juist op de momenten dat het een tijdje wat minder is, minder lang, minder bewust. Wanneer je in een soort snelle routine komt..., dan begin ik op een gegeven moment te merken dat ik er weer met aandacht mee bezig moet zijn.
Zodra ik dat dan ook weer doe dan merk ik binnen een dag of 2, 3 een enorm verschil.
Het blijft me verbazen maar het is ook altijd fijn om dat weer te merken en zo die bevestiging te krijgen van waarom ik het ook al weer doe.
Laat ik het wat beter uitleggen aan de hand van een voorbeeld, mijn meest recente 'wake-up' call.
De afgelopen maand voelde ik bij mezelf een onderstroom van twijfel opkomen.
Oude onzekerheden en twijfels staken hun kop langzaam weer op. Keuzes die ik eerder dit jaar had gemaakt komen op losse schroeven te staan en zorgen ineens voor heel veel twijfel. Wil ik dat echt wel, is dat wel het juiste pad, moet ik het niet anders doen?
Op zich is er natuurlijk niets mis met even reflecteren en opnieuw kijken naar een situatie of keuze. We zijn vrij om te heroverwegen en bij te stellen, ook wanneer we al van de daken hebben staan schreeuwen dat we links gaan en het uiteindelijk misschien toch rechts wordt.
Met die reflectie had ik het op zich niet moeilijk, die mocht er zijn. Maar het was een bepaalde onderstroom die dieper ging, die ervoor zorgde dat ik weer volledig uit balans werd gebracht.
Een onderstroom die mij aan alles van mezelf gaat laten twijfelen, een onderstroom die negativiteit met zich meebrengt en ervoor zorgt dat ik me klein ga voelen en oude beren op de weg weer zie staan. Het stemmetje dat je niet goed genoeg bent, dingen niet kunt. Je voor je gevoel ineens weer tegen muren oploopt waarvan je dacht dat je ze toch had afgebroken.
Tot vorige week zondagavond.
De dagen ervoor was ik mij bewust geworden van die onderstroom.
Ik had het ter sprake gebracht bij een vriendin, er over geschreven in mijn dagboek. Ik was er mee bezig. Met het naar bed gaan, die zondagavond voelde ik ineens een sterke behoefte om kaarten te trekken. Iets wat ik zo af en toe doe, vaak op momenten dat ik er vanuit het niets aan moet denken of behoefte aan voel.
Dus, voor het slapen gaan heb ik op gevoel kaarten getrokken uit "Begeleiding vanuit de Bron" van Cheryl Lee Harnish.
En deze keer zorgden ze voor een eye-opener. De boodschap was heel duidelijk en tweeledig. Aan de ene kant wees alles in de richting van loslaten en helen van oude wonden om zo verder te kunnen. Aan de andere kant dat ik meer tijd moest besteden aan meditatie en verbinden met de natuur, mezelf op die manier voeden, opladen en helen.
Op dat moment realiseerde ik mij dat hoewel ik nog altijd dagelijks ging zitten om te mediteren, ik er wel in de afgelopen zomer steeds vaker minder tijd voor nam. Het steeds vaker even snel tussendoor deed. En ook al is slechts 5 minuten mediteren nog altijd beter dan helemaal niet, de manier waarop ik het steeds vaker deed was niet goed.
Maandagochtend ben ik heel bewust gaan zitten en maandag dat ik thuis kwam na het werk heb ik echt even de tijd genomen in mijn eigen ruimte. Een nieuw begin gemaakt en weer echt verbinding gezocht met mezelf.
In de ochtend voor ik naar het werk ga zit ik in elk geval weer 10 tot 15 minuten op een bewuste manier en op mijn vrije dagen 20 minuten of langer. Niet alle dagen maar zo af en toe zit ik ook aan het eind van de middag om de dag weer af te sluiten en achter me te laten voor ik aan de avond begin. Op zulke momenten grijp ik ook altijd terug naar de meditaties van mijn leraar, davidji.
Ik heb dan weer even die begeleiding nodig om mezelf terug naar het voor mij goede pad te leiden.
Het verbaasd mij elke keer weer want dit gebeurt mij toch zo af toe, hoe snel ik verschil merk.
Binnen 3 dagen was de onderstroom een stuk rustiger, voelde ik mij weer veel meer in balans, minder emotioneel. En nu, na slechts 5 dagen voel ik mij weer sterk en helderder en scherper van geest.
Weer met beide voeten op de grond en meer gecentreerd in mezelf i.p.v. all over the place. Ik hoop dat je een beetje snapt wat ik daarmee bedoel.
Wanneer ik dan terugkijk naar de afgelopen maanden dan zie ik dat ik de eerste 6 maanden van dit jaar in een goede flow zat.
Ik voelde me zeker, had helderheid van geest over welke kant ik op wil met mijn leven, zat goed in mijn vel. Kortom, een sterke periode. In die eerste 6 maanden was mijn dagelijkse meditatie ook sterk. Ik was trouw, miste er zelden een maar was er vooral bewust mee bezig.
In de loop van de zomer nam ik zoals gezegd steeds vaker minder tijd voor een bewuste meditatie.
Ik snoepte regelmatig tijd weg zodat ze steeds korter werden en langzaam kwam ook die automatische piloot stand erin.
En dan merk ik dus (achteraf) dat ik daardoor langzaam verander, onstabieler wordt en terugval in oude gedachtenpatronen en onzekerheden.
Deze maand van twijfel en woelige onderstroom heeft dus zeker weer zijn nut gehad.
De twijfels over de gemaakte keuzes zijn niet helemaal weg. Zoals gezegd is dat helemaal niet verkeerd maar ik laat me er niet meer door van de kaart brengen of uit het veld door slaan.
Ik sta stevig op de grond en kan nu op de juiste manier naar deze twijfels kijken, ze op waarde schatten en meer de tijd geven. Het vertrouwen dat het antwoord vanzelf komt, dat alles loopt zoals het moet is weer hersteld en dat is een fijn gevoel.
Ik ga de komende periode dus weer trouw en bewust zitten om te blijven verbinden met mezelf, met de Bron en er komt vanzelf weer een volgend moment waarop ik mij realiseer dat ik weer wat afgegleden ben.
Tot die tijd zeg ik vanuit Vertrouwen, vanuit Balans en vanuit mijn Hart
Namasté
Carolien